Hiszpania: rajska Majorka

Pierwsze i najpiękniejsze wspomnienie jakie będę miała z Majorki to kolor wody. Zwiedziło się już kawałek świata, ale takich odcienie turkusu i błękitu jeszcze nie widziałam, nawet na Ko Chang w Tajlandii. Majorka jest największą wyspą archipelagu Balearów i słynie z wypoczynku zorganizowanego – to tu w latach 30. pionier turystyki masowej Thomas Cook zacząć przywozić spragnionych słońca i ciepła Brytyjczyków. I choć współcześnie Anglicy oraz Niemcy wciąż najchętniej wybierają Majorkę na wczasy z biurem podróży, to wyspę można równie dobrze zwiedzać na własną rękę. A czy wiedzieliście, że powstał tu jeden ze słynnych kryminałów Agathy Christie? Albo, że japoński cesarz wybrał się tu kiedyś na wakacje? Co takiego dostrzegł w tej cudownej wyspie? Sprawdźcie sami.

Jak dolecieć na Majorkę?

Gdzie spać?

Kluczowym będzie wybór miejscowości, jednak większość to miejsca bardziej lub mniej, ale wciąż turystyczne. Do wyboru macie ogromne resorty i piękne hotele, lub mniejsze hotele butikowe. Airbnb działa tu dość prężnie, na Booking.com również znajdziecie mnóstwo opcji, modny jest również wynajem domów.

Głównym miastem i stolicą wyspy jest Palma de Mallorca – urokliwe położenie tej metropolii, nad zatoką, z górami w tle, najlepiej docenić ze wzgórza z zamkiem Bellver. Jednak, by poczuć atmosferę miasta, trzeba po prostu pokręcić się wąskimi uliczkami jej starówki. Najważniejszą budowlą jest w jej rejonie La Seu – olbrzymia katedra, najlepiej prezentująca się od strony parku z jeziorem. Świątynię postawiono na polecenie XIV-wiecznego króla Jaumea I, wdzięcznego niebiosom za ocalenie podczas sztormu na morzu oraz za zwycięstwo nad Maurami. Stojący obok Palau de S`Almudaina to po części muzeum, ale służy on też jako siedziba dowództwa wojskowego i rezydencja Juana Carlosa I – króla Hiszpanii, który przynajmniej raz w roku odwiedza Majorkę.

Pomijając położone nieco dalej od centrum muzeum Joana Miró, którego z Majorką łączyły dość ścisłe więzy, pozostałe ciekawostki mamy w promieniu co najwyżej kilkunastu minut spaceru od katedry. Łaźnie Arabskie (Banys Arabs) mogą wprawdzie nieco rozczarować (niewiele się z nich zachowało), za to kościół św. Franciszka i przylegające do niego gotyckie krużganki – wręcz przeciwnie. Mają też co podziwiać miłośnicy secesji – zapewne najbardziej oczaruje ich fasada Gran Hotelu. Palma jest też często celem wypadów… zakupowych (buty, kosmetyki), choć tak naprawdę w licznych, konkurujących ze sobą sklepach w przy plażowych wioskach turystycznych ceny są według mnie atrakcyjniejsze. Inna atrakcja to islamski pałac Almudaina, a na spacer warto się wybrać promenadą Paseo Marítimo.

Valldemossa

Jest znana z tego, że to właśnie tam na zimowe wakacje 1838-1839 wybrał się Fryderyk Chopin i George Sand. Zatrzymali się w czternastowiecznym klasztorze kartuzów La Real Cartuja de Valldemossa. Dzisiaj można tu oglądać ekspozycję poświęconą Chopinowi (m.in. pianino, przy którym artysta stworzył „Deszczowe preludium Des-dur”, oraz liczne autografy kompozytora i pisarki).

Port de Soller

Czyli punkt, z którego zabytkowym tramwajem możemy dostać się do rozlokowanego na wzgórzach Soller właściwego. To z kolei docelowy punkt słynnej wąskotorówki doprowadzonej w 1912 roku ze stolicy – Palmy. W ciągu mniej więcej godziny wypełniony turystami pociąg pokonuje 28 km, przemierzając przy tym 13 tuneli (najdłuższy – 3 km). Największe wrażenie na trasie robi widok na położone w tzw. pomarańczowej dolinie Soller. Ale tak naprawdę to nie pomarańcze, lecz migdałowce są na wyspie ważniejsze. Można je zobaczyć dosłownie wszędzie, choć najbardziej rzucają się w oczy w lutym, czyli w porze kwitnienia. Jak głosi legenda – obsypane białym kwieciem migdałowce stanowiły prezent miejscowego księcia dla jego skandynawskiej żony żalącej się, że tęskni za widokiem śniegu. Migdały to jeden ze sztandarowych produktów Majorki – te najsłodsze, z drzew kwitnących na biało, zjada się (polecam ciastka migdałowe!) bądź wykorzystuje do produkcji likieru. Odmiany gorzkie (z drzew o różowych kwiatach) wykorzystuje się w kosmetyce.

Festiwal w Soller

Festiwal w Soller to mauretańsko-chrześcijański festiwal muzyczno-ludowy. Symbolem tego festiwalu są krowy, broń oraz alkohol. Oczywiście nie mówię tu o pijanych łaciatych strzelających do turystów. Uroczystości odbywają się na głównym rynku. Plac ozdobiony jest piramidami utworzonymi z pomarańczy. Młode dziewczęta tańczą w kloszowych, usztywnianych spódnicach, śpiewając przy tym ludowe pieśni. Po występach niewiast, przychodzi czas na młodzieńców. Przebrani w zbroje odtwarzają bitwę z 1561 roku, kiedy to mieszkańcy miasteczka odparli atak złowrogich piratów. Rzecz jasna w rekonstrukcji zarówno naboje jak i piraci nie są prawdziwi. Zabawa trwa do białego rana. Każdy wraca z niej podchmielony i szczęśliwy.

Serra de Tramuntana

Na północnym–zachodzie wyspy znajduje się imponujący łańcuch górski Serra de Tramuntana, który ma długość 88 km i wysokość do 1445 m. Zachowało się tutaj pełno ścieżek, które stały się obecnie trasami górskimi. Dzięki urwiskom skalnym, Majorka stała się atrakcyjnym miejscem dla płetwonurków. Kolejna dyscyplina może być tutaj wspinaczka górska. Tutaj znajduje się najwyższe wzniesienie wapienne na Morzu Śródziemnym. Krajobraz tworzą bajkowe jary i kaniony, a do nich nawiązują wodospady. Dzięki dobrej jakości ścieżek rowerowych jest to także znakomite miejsce dla miłośników tego sportu, także i profesjonalistów, którzy przyjeżdżają tutaj trenować przed sezonem.

Smocze Jaskinie

Sięgają 2,4 kilometra długości i nawet 25 metrów wysokości! Pełne stalaktytów i stalagmitów, są niezwykłą atrakcją. Kryją w sobie Jezioro Martel – jedno z największych podwodnych jezior świata (długie na 177 metrów i szerokie na 230).

Perły z Manacor

W miejscowości Manacor są produkowane sztuczne perły. Proces ich wytwarzania stanowi tajemnicę, ale za to odróżnienie sztucznych pereł wytwarzanych z rybich łusek i skorupiaków od prawdziwych jest praktycznie niemożliwe. W dodatku perły wytwarzane na Majorce nigdy nie tracą połysku.

Ca’n Picafort

To jeden z najbardziej znanych kurortów, tętniący życiem, idealny dla plażowiczów. W końcu licząca około 10 km plaża ciągnie się aż do Portu d’Alcudia. Bardziej aktywni znajdą tu również idealne warunki do spacerów i pieszych wędrówek, tutejsze gaje piniowe są jedyne w swoim rodzaju. Wieczorem też jest co robić, można się wybrać do jednej z wielu restauracji czy barów.

Alcudia

Zabytkowe miasto Alcudia oraz leżący ok. 2 km dalej Port d’Alcudia znajdują się na północnym wybrzeżu Majorki. Atrakcje i rozrywki są tu zbliżone do tych w Ca’n Picafort, do tego piękna plaża o złocistym piaseczku. Czego więcej chcieć od życia?

Plaże na Majorce

Ciekawostą jest, że linia brzegowa Majorki liczy aż 555 km, ale tylko 10% stanowią plaże. Jest ich ok. 80, z czego 33 maja błękitną flagę. Plaże zazwyczaj są własnością publiczną, co oznacza, że dostępne są dla wszystkich. O ich czystość dbają miejscowe władze gminne. Leżaki na plażach są płatne. Na Majorce znajdują się dwie plaże dla nudystów: część plaży Es Trenc (na południu Majorki) i Playa de’n Mago (Calvia, południowo-zachodnia Majorka). Nie są one odgrodzone. Wyspa ze wschodu na zachód ma zaledwie 100 km, a z północy na południe 75 km.

Kuchnia Majorki – ciekawostki

• Pomimo tego, że jest to wyspa większość owoców morza i ryb jest importowana.
• Migdały to jeden ze sztandarowych produktów Majorki, te najsłodsze, z drzew kwitnących na biało zjada się bądź wykorzystuje do produkcji likieru.
• Sobrassada – specjalna kiełbasa produkowana na Balearach, szczególnie na Majorce, podstawowymi składnikami jest mięso wieprzowe, papryka, sól i inne przyprawy.
• Botifarra – rodzaj kiełbasy z siekanego mięsa wieprzowego, wywodzący się z Katalonii. W zależności od użytych składników wyróżnia się kilka odmian. Może być spożywana bądź jako wędlina, bądź jako danie główne. (trochę jak nasza kaszanka)
• Ramallet – lokalna odmiana pomidorów.
• Ensaimada – pękaty zwój posypanego cukrem chleba (można na pamiątkę kupić na lotnisku).
• Najlepsza oliwa produkowana jest w Soller.
• Coca de patatas – puszysta bułka z Valdemossy.
• Sopas mallorquinas – miska warzyw i cienko pokrojonego chleba zalana rosołem.
• Pa’amb oli – danie podobne do włoskiej bruschetty, pieczywo z czosnkiem, pomidorami, oliwą z oliwek I czasami z wędlina lub serem.
• Tumbet (lub tombet) – pochodząca z Majorki tradycyjna potrawa warzywna, zbliżona do francuskiego ratatouille. Przygotowywana jest z bakłażanów, pomidorów, ziemniaków i papryki, pokrojonych w plastry i zapieczonych z sosem pomidorowym, oliwą i przyprawami (czosnkiem, oregano itp.).
• Fideua – lokalna wersja paelli raczej z makaronem niż z ryżem.
• Frit mallorqui – podroby smażone z ziemniakami.
• Arroz brut – ekwiwalent paelli z mięsem i dziczyzną zamiast owoców morza
• Na deser poleca się turron, pudding – rodzaj karmelowego kremu oraz lokalny sernik – greixonera de brossat.
• Lokalne alkohole to oczywiście Sangria, Randa (likier), likiery hierbas – alkohole wzbogacone mieszanką ziół i aromatów Majorki. Jest wśród nich anyż, tymianek i odmiana mięty (herba bona). Likier produkowany jest w trzech wersjach smakowych: wytrawny (seco), półwytrawny (semiseco) lub słodki (dulce).
• Cafe con leche – kawa z dużą ilością mleka, cafe americano – mała czarna kawa, oraz carajillo-cortado – kawa z dodatkiem alkoholu (koniaku albo whiskey)
• Inne lokalne specjały to oczywiście różne sery, słodkie bułki z różnorodnym nadzieniem, wieprzowina w liściach kapusty (lomo con col).
  

  

  

Pamiątki z Majorki

• Wyroby ceramiczne i szklane – Siurells – podobno na Majorkę sprowadzili je Fenicjanie. Są to gliniane figurki z gwizdkiem zamiast ust. Wyrabia się je ręcznie w dwóch zakładach rzemieślniczych, pokrywa wapnem i kolorowymi znakami.
• Szkło – wpływy weneckie, katalońskie i kastylijskie już przed stu laty zlały się ze sobą w jeden oryginalny styl. Produkty szklane z Majorki eksportuje się obecnie do całej Europy, a nawet do USA. Zakładem szklarskim o największych tradycjach jest Gordiola, mieszcząca się przy drodze Palma-Manacor.
• Ponadto warto przywieźć naczynia z drzewa oliwnego, likiery hierbas, sery, oliwę, sztuczne perły lub buty i ubrania ze skóry.

Majorka to także jedno z ulubionych miejsc wypoczynku gwiazd – filmu, sportu, muzyki, świata mody. Bywali tu m.in. Errol Flynn, Charlie Chaplin, Jack Nicholson, Claudia Schiffer, zaś swoje posiadłości na wyspie mają Michael Douglas, Boris Becker.