Tajlandia: Chiang Mai vol. 2

Tajlandia 2014 informacje praktyczne

Jak dojechać do Chiang Mai?

Z Sukhothai do Chiang Mai jedzie się dłuuugo, wyjeżdżamy o 9:30 a w Chiang mai jesteśmy dopiero o 15:30. Dworzec autobusowy w Chiang Mai nazywa się Arcade i składa się z dwóch budynków. Pod jeden przyjeżdżamy, a w drugim kupujemy bilety do kolejnego miasta: Chiang Rai. Na tej trasie jeżdżą autobusy Green Bus, tanie i bardzo komfortowe. Podczas gdy my kupujemy bilety większość songthaew już się rozjeżdża z pasażerami, udaje nam się jednak złapać francuską rodzinę i zabrać z nimi. Za 6 osób powinniśmy zapłacić minimum 300 batów (50 za głowę), tymczasem udaje nam się zejść do połowy tej kwoty 🙂

Gdzie spać w Chiang Mai?

Nasze spanie położone jest wewnątrz murów starego miasta, dlatego wysiadamy przy jednej z bram: Tapae i stamtąd już idziemy z buta. Znalezienie spania wyjątkowo zajmuje nam dłuższą chwilę. Grace Butique mieści się po sąsiedzku z Tapae Loft. Jest to nasz najsłabszy nocleg podczas tej wyprawy, choć tragedii wielkiej nie było. Ciepła woda, WiFi i basen w Tapae Loft uratowały sytuację.

Grace Bouitique House

Padamy już trochę z głodu, więc idziemy na szybki rekonesans. Niestety, Chiang Mai to miasto bardzo turystyczne i po Sukhothai mamy lekki szok cenowy (z pad thai za 50 batów na to samo za 150 batów), udaje nam się znaleźć jednak doskonałą garkuchnię z normalnymi cenami. Po jedzeniu zaglądamy jeszcze do kilku świątyń, jednak jest już 18:00 i wszystkie zamykają. Po 20:00 wybywamy za to na nocny bazar położony poza murami miasta na małe zakupy.

Świątynia Doi Suthep

Następnego dnia mamy w planie przede wszystkich Świątynię Doi Suthep położoną ok. 18 km poza miastem na wzgórzu. Wiemy, że songthaew odjeżdżają spod bramy Chang Puak i tam się udajemy rozglądając się za śniadaniem. Niestety, większość miejsc otwiera się o 9:00 więc koniec końców lądujemy na francuskim ciasteczku i soku z 7/11 (w ten też sposób będziemy spożywać śniadania do końca wyjazdu, szczególnie, gdy odkryjemy gorące tosty z szynką i serem). „Przystanek” songthaew mieści się poza murami, z resztą na pewno ktoś Wam wskaże drogę 😉 Nie czekamy długo, bo wsiadłyśmy przed ostatnie. Koszt przejazdu to 50 batów od osoby. Najpierw jedziemy przez miasto więc jest nieźle, potem jednak wjeżdżamy na serpentyny, które przypomniałam sobie bardzo szybko z pierwszej wyprawy. I tak dobre 15-20 min. Wysiadam zielona i potrzebuje naprawdę długiej chwili, żeby moje wnętrzności wróciły na miejsce.

Do świątyni prowadzą długaśne schody (306 stopni), których poręczami jest mityczny wąż Naga (można wjechać kolejką, ale gdzie tu zabawa?), wstęp kosztuje 30 batów. Kompleks jest równie piękny jak go zapamiętałam, do tego pogoda jest bajeczna i wszystkie złote elementy wręcz oślepiają. Stąd też rozpościera się panorama miasta, w upale trochę zamglona, ale pas lotniska można dostrzec. Wat Phra Doi Suthep ponoć wybudowana została – wg legendy – w miejscu, gdzie klęknął słoń, którego niegdyś wysłano w góry obwieszonego relikwiami Buddy. Szedł on, szedł aż stanął, zatrąbił, okręcił się trzy razy i ukląkł właśnie tu.

Świątynie w Chiang Mai

Po południu udajemy się na zasłużony relaks w basenie hotelu Tapae Loft, a wieczorem na poszukiwanie jedwabnych poszewek na poduszki na nocnym bazarze 🙂 Po drodze idziemy na kolację i eksperymentujemy z lodami kokosowymi z batatem i kukurydzą – rewelacja!

Pożegnanie z Chiang Mai