Lizbona w 4 dni – co zobaczyć?

O tym, że Lizbona jest stolicą i największym miastem Portugalii chyba nie muszę wspominać. Czego możecie jednak nie wiedzieć to, że jest to najdalej na zachód wysunięta stolica europejska albo że leży na górskim zboczu co odbiło się na systemie komunikacyjnym miasta w postaci specjalnych wind, które wyglądają bardzo podobnie do tradycyjnych tramwajów. Ciekawostką jest również fakt, że rzeka Tag, nad którą leży Lizbona, przez jej mieszkańców nazywana jest Tejo. Nad rzeką, by połączyć się z jej lewą stroną, zbudowano dwa wspaniałe mosty: Most 25 Kwietnia oraz Most Vasco Da Gammy, który jest przy okazji najdłuższy w Europie. Nazwa miasta wg jednej z wersji (najbardziej prawdopodobnych) wzięła się od Fenicjan i słów oznaczających bezpieczną zatokę. 

Więcej ciekawostek znajdziecie tu: http://infolizbona.pl/ciekawostki-fakty-i-mity-o-lizbonie/
Kopalnia wiedzy to również strona Turismo de Lisboa http://www.visitlisboa.com/

Jak dolecieć do Lizbony?

Aktualnie najprościej skorzystać z bezpośrednich Ryanair (WMI) lub WizzAir (WAW), ewentualnie TAP Portugal (WAW), tylko tu cenowo już drożej. Ewentualnie połączenia klasycznych rejsówek z przesiadkami przez Monachium, Paryż, Amsterdam, Mediolan, Kopenhagę, Rzym itd. Warto zapisać się na newslettery lub polubić strony zajmujące się tanimi lotami i na pewno prędzej czy później jakaś fajna oferta się pojawi. Lot trwa ok. 4 h. Tanie linie przylatują w Lizbonie na Terminal 2, który jest skomunikowany z głównym, a ten z kolei z metrem do centrum, dzięki shuttle bus co 5-10 min.

Z lotniska do centrum można się dostać z pomocą różowej linii metra, specjalnego autobusu Aero Bus oraz oczywiście taksówki. Aero Bus kosztuje 3,5€ (24h) lub 5,5€ (2x24h) i objeżdża ponad 100 hoteli w mieście. Czas przejazdu ok. 30 min.
My postawiłyśmy na metro, bowiem przy nim mieścił się nasz hotel.

Wskazówka: idąc do metra i stojąc w kolejce do automatów biletowych nie zdziwcie się, jeśli turyści opuszczający Lizbonę będą Wam wciskać zielone karty Viva Viagem. To całkiem ładny zwyczaj, bo żeby nabijać sobie bilet trzeba mieć kartę, która kosztuje co prawda tylko 0,50 EUR, ale zawsze to jakaś oszczędność, a na pewno miły gest. Czasami – jak my – możecie mieć szczęście i dostać kartę z jeszcze ważnymi biletami na przejazd, dzięki czemu dotarłyśmy do hotelu gratis 🙂 Gdy opuszczałyśmy Lizbonę przekazałyśmy oczywiście swoje karty kolejnym turystom.

Komunikacja miejska w Lizbonie jest bardzo rozbudowana i łatwa w użyciu, choć warto znać kilka tricków, by było jeszcze łatwiej i – co najważniejsze – TANIEJ! Ceny przejazdów:

Muszę przyznać, że ceny jedzenia w Lizbonie zaskoczyły mnie pozytywnie, wiele europejskich stolic pod tym względem trochę daje po kieszeni, jednak jeśli zna się patent – można zjeść naprawdę przyzwoicie i nie drogo. Najlepiej sprawdza się korzystanie z dań dnia, czyli prato do dia. Zwykle informacja o daniach dnia i cenie wisi na drzwiach restauracji lub włożona jest do menu. I tak przy placu Rossio, gdzie mieści się wiele restauracji wyglądających na bardzo drogie, w Cafe Gofo można zjeść danie dnia + deser lub napój za 6,49€!

Wśród dań dnia Arroz de marisco czyli ryz z owocami można, omlet de marisco jak również dania mięsne. Drugim bardzo fajnym miejscem w tej okolicy jest restauracja Tabuas z rybnymi specjałami – sardynki w soli 5,5€, hamburger bez bułki za to z jajkiem sadzonym 🙂 5,5€, bifana 2,6€ + darmowe wifi. Obie restauracje zaznaczyłam na mapce, ale oczywiście zjeść tu można na każdym dosłownie kroku. Nie unikajcie tak zdecydowanie knajp typu kebab, bo w przeciwieństwie do tych w Polsce, oferują również dania tradycyjne, np. ryż z owocami morza czy robalo, zwaną po polsku okoniem morskim (oba dania bliżej Santa Justy po 8,5€). Tradycyjne lokale zwane Pasteleria czy Pasteleria Portuguesa również Was nakarmią, nie dajcie się zwieść słodyczom na wystawie. Można tu oszamać zupę dnia za 1,2€, kanapki 1,5€, bifanę (bułka z kotletem) i oczywiście słodkie bułeczki np. kokosową pão de Deus, rogaliki – co chcecie.

Jak już wspomniałam wcześniej jakiegoś szczególnego planu nie było, powstawał on raczej spontanicznie z książeczką zniżek Lisboa Card w dłoni 🙂 Pierwszego dnia po przylocie miałyśmy do dyspozycji tylko późne popołudnie (Ryanair ląduje 16:10 w Lizbonie + ok. 20 min jazdy metrem do centrum), jednak po pierwszym posiłku wybrałyśmy się po prostu na luźną przechadzkę: ze stacji Marquês de Pombal (gdzie mieszkałyśmy) do Restauradores i potem spacerkiem uliczkami Baixy do Łuku triumfalnego Arco da Rua Augusta i Praça do Comércio. Następnie zachód słońca nad Tagiem, nie tfu! Tejo!

Wycieczka tramwajem

Pierwszy dzień zwiedzania zaczynamy od przejażdżki starym tramwajem na Hills Tramcar Tour by YellowBus, który startuje spod łuku i Praça do Comércio a na jego trasie znajdują się m.in.: Praça da Figueira, Elevador de Santa Justa, Alfama i Zamek Św. Jerzego, Katedra, Bazylika Estrela. Przejażdżka trwa 1,5h a bilet ważny jest przez 24 h, naturalnie w trakcie jazdy możecie wysiadać i wsiadać gdzie chcecie, miejcie jednak na względzie, że to bardzo popularny tramwaj, miejsca siedzące można zająć tylko w punkcie startu. Przez słuchawki w 3 językach przewodnik na zmianę z fado opowiada o mijanych miejscach. Podczas pierwszej przejażdżki nie wysiadałyśmy i wróciłyśmy elegancko pod Łuk.

Punkt widokowy – Łuk Rua Augusta

Kolejny punkt to taras widokowy na łuku Rua Augusta – moim osobistym zdaniem poza tarasem Mirador na szycie windy Santa Justa – to najlepszy punkt widokowy, na jakim byłyśmy. Wejście znajduje się po prawej tuż za bramą, wjazd na górę kosztuje 2,5€. Obowiązkowo!

Pomnik Odkrywców

Kolejny przystanki to: Pomnik Odkrywców, Torre de Belém oraz Klasztor Hieronimitów. Z Praça do Comércio łapiemy tramwaj 15 (ten już na 99% będzie nowoczesny) i nierozsądnie sugerujemy się nazwą przystanku Belém, gdzie wysiadamy podczas gdy do Pomnika Odkrywców i samej Torre de Belém jeszcze ładny spacerek (3-4 przystanki). Po dziarskim spacerku wzdłuż mariny docieramy do Pomnika Odkrywców (Padrão dos Descobrimentos), który przedstawia ważne postacie z okresu wielkich odkryć geograficznych, zarówno żeglarzy, jak i naukowców i misjonarzy m.in.: Henryka Żeglarza, Vasco da Gamę czy Ferdynanda Magellana. Można wjechać na taras widokowy umieszczony na szczycie pomnika, z którego rozpościera się panorama na Most 25 kwietnia, Torre de Belém i Klasztor wraz z parkiem. Najciekawsza wg mnie wydaje się jednak przepiękna mozaika przedstawiająca mapę i trasy odkrywców, którą RPA podarowało Portugalii w 1960 r.

Torre de Belém

Mijając kolejną marinę docieramy do Torre de Belém, jednaj z najważniejszych atrakcji turystycznych Lizbony. Jak to w takich miejscach bywa tłumy turystów właściwie nie ustają. Kolejka do wejścia potrafi być naprawdę długa, nawet jeśli wejście z LC jest darmowe swoje trzeba odstać. A w środku? Turystów jeszcze więcej, widoki nieszczególne a jedyne kręte schody prowadzące na górę, pomimo regulacji światłami (coś jak na skrzyżowaniu) ciągle zatłoczone i naprawdę ciężko się wydostać. Jeśli nie jesteście absolutnymi maniakami militarnych budowli obejrzyjcie ją sobie na spokojnie z zewnątrz.

Klasztor Hieronimitów

Elevador de Santa Justa

Katedra Sé i Panteao Nacional

Następnie śmigamy jeszcze na tramwaj z Yellow Bus, żeby zdążyć przed upływem ważności biletu dojechać do Alfamy, gdzie chcemy wysiąść i zwyczajnie się pokręcić. Intuicyjnie chyba kierujemy się w dół po drodze odwiedzając Katedrę Sé. Następnie łapiemy 28 i jedziemy do Panteao Nacional i choć łapie nas tu deszcz to wyjście na taras widokowy warte jest lekkiego zmoknięcia. Panteon stał się nim dopiero w XX wieku, powstał jako kościół Santa Engracia, a jego budowa trwała aż 284 lata! Miejsce na pewno warte odwiedzenia!

Muzeum kafelków azulejos

Barrio Alto i Gloria

Katedra Estrela

Trzeci dzień chcemy rozpocząć od tarasu widokowego na 9 piętrze domu towarowego Pollux, ale jest za wcześnie, wsiadamy więc w 28 i jedziemy do Katedry Estrela, jednak wysiadamy trzy przystanki za wcześnie by zupełnie przypadkiem odkryć imponujący budynek Parlamentu. Załapałyśmy się nawet na zmianę warty 🙂 Po kilku minutach podjeżdża kolejne 28 i kontynuujemy już we właściwym kierunku do Estreli, której fasada prezentuje się naprawdę zacnie. Vis a vis jest całkiem sympatyczny park, jednak grupa radosnych dzieciaczków zmusza nas do kontynuowania planu. Jedziemy autobusem a potem tramwajem do cukierni w Belem, licząc może, że jednak dzikie tłumy jej nie okupują, ale niestety sytuacja bez zmian. Zerkamy tylko o co tyle rabanu i dochodzimy – tak, wiem niepopularny pogląd – że prawie takie same, jeśli nie dokładnie takie same ciasta można dostać w każdej cukierni w Lizbonie.

Gdzie spać w Lizbonie?

Za radą Agnieszki z Całe życie w podróży (gdzie również znajdziecie mnóstwo przydatnych informacji o Portugalii i Lizbonie) wybrałam okolice Placu Marquez de Pombal i oddalony o dwie minuty drogi 3* Hotel Nacional. Nie jest on szczególnie najnowszy, a śniadania bardzo monotonne, ale pokoje są w porządku, łazienka też, WiFi śmiga jak szalone bez hasła, tylko – jak w większości hoteli i hosteli – dwa gniazdka na krzyż i ładowanie sprzętów trzeba dobrze rozplanować albo zabrać „złodziejkę”.

Podsumowanie

Do Lizbony na pewno wrócę, to bez dwóch zdań. Dobrze mi tam było, czułam się jak u siebie, bezpiecznie i miło. Cenowo nie okazała się zabójcza, raczej przeciętna jak na Europę i strefę €. Do tego sympatyczni mieszkańcy mający chyba anielską cierpliwość do turystów. Pojadłam smacznie, zwiedziłam mnóstwo, ale takie atrakcje jak Oceanarium, Sintra czy Cabo da Roca muszą poczekać do następnego razu.