Kogo w Armenii nie spytać o jego kraj, będzie twierdził, że to najlepsze miejsce do życia. Spacerując po stolicy, Erywaniu można dać się temu zwieść, jednak wystarczy wyjechać za miasto, by nabrać wątpliwości. Ormianie jednak obstają przy swoim. Pomimo trudności wynikających z położenia geograficznego, czytaj góry i kamienie bez dostępu do morza, w dodatku na obszarze sejsmicznym; tragicznych wydarzeń, które w ostatnim stuleciu o mało nie doprowadziły do całkowitej eksterminacji narodu ormiańskiego. Natomiast katastrofalne trzęsienie ziemi z 1988 roku, podczas którego zginęło 25 000 ludzi, a drugie tyle zostało kalekami, zrównało z ziemią całe wioski i niektóre miasta. Nie da się podróżować po Armenii w oderwaniu od jej historii, dlatego wspominam o nich już na wstępie. Podczas jednego wypadu za miasto poznałam Ormianina ze Stanów, członka diaspory, który po raz drugi w ciągu ostatnich 25 lat przyjechał do kraju przodków: Wszyscy są tu biedni i smutni, ludzie się nie uśmiechają – mówi. Moim zdaniem mają powody. Choć z drugiej strony wszyscy napotkani po drodze Ormianie, czy to w turystycznych, czy mniej uczęszczanych miejscach okazywali wiele serdeczności, nawet jeśli blokowała nas czasem bariera językowa. Armenia to kraj piękny i biedny, z ogromnymi i wciąż niezagojonymi ranami na duszy. Czy turystyka jest na to lekarstwem, nie wiem. Wiem natomiast, że Armenię warto odwiedzić. A jak się tam dostać, co zwiedzić i jak się przygotować do wyjazdu? Sprawdźcie.
Czytaj więcej
